Sadece faturayı düzenleyen şirketler hakkında düzenlenen vergi inceleme raporlarına dayalı olarak, faturaların tamamının sahte olduğu görüşüne varılamayacağı.

İstemin Özeti: Gerçeği yansıtmayan faturalarda yer alan katma değer vergilerini indirim konusu yaptığı ileri sürülen davacı adına 2003/1, 2, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11 ve 12. dönemleri için re’sen katma değer vergisi salınıp, vergi ziyaı cezası kesilmiştir.  Vergi Mahkemesi kararıyla; davacı şirketin fatura aldığı (Ö) Ltd. Şti. ile (D) Ltd. Şti. adlı mükellefler hakkında vergi tekniği raporları bulunduğu, (Ö) Ltd. Şti.’nin alışlarının büyük bölümünün sahte olduğu, (D) Ltd. Şti.’nin ise müşterilerden aldığı çeklerin büyük bölümünün tüm alışlarını yapmış olduğu (T) Ltd. Şti.’ye ciro ettiği, bu çeklerin başka şahıslarca tahsil edildiği, dolayısıyla bu şirketlerin düzenlediği faturaların gerçeği yansıtmadığı sonucuna varıldığı, çek ödemelerinin ise şeklen yapılmış olduğu, bu durumda dava konusu tarhiyatta hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacı, söz konusu faturaların gerçeği yansıttığını ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.

Karar: 2003 yılı işlemleri incelenen davacının bir kısım mal alışlarını içeriği itibariyle yanıltıcı mahiyette olan faturalarla belgelendirmek suretiyle, bu faturalarda yer alan katma değer vergilerini haksız yere indirim konusu yaptığı ileri sürülerek vergi ziyaı cezalı olarak salınan katma değer vergisine karşı açılan davayı reddeden Vergi Mahkemesi kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

Tarhiyata dayanak olan (…) günlü ve (…) sayılı vergi inceleme raporunda sadece (Ö) Ltd. Şti. tarafından düzenlenen faturalar eleştiri konusu yapılmasına karşın, temyize konu mahkeme kararında ilgili yılda eleştiri konusu yapılmayan (D) Ltd. Şti. ile ilgili tespitlere yer verilmesi ve bu hususun karara dayanak gösterilmesinde hukuki isabet bulunmamaktadır.

(Ö) Ltd. Şti.’den yapılan alışlarla ilgili tespitlere gelince; 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu’nun 29. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendinde; mükelleflerin, yaptıkları vergiye tabi işlemleri üzerinden hesaplanan katma değer vergisinden, bu Kanunda aksine hüküm olmadıkça faaliyetlerine ilişkin olarak, kendilerine yapılan teslim ve hizmetler dolayısıyla hesaplanarak düzenlenen fatura ve benzeri vesikalarda gösterilen katma değer vergisini indirebilecekleri hükmüne yer verilmiş, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 3/B maddesinde de; vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, aynı Kanun’un 134. maddesinin 1. fıkrasında ise, vergi incelemesinden maksadın, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tespit etmek ve sağlamak olduğu kurala bağlanmıştır.

İncelenen dosyada, davacının katma değer vergisi indiriminde kullandığı faturaları düzenleyen (Ö) Ltd. Şti. hakkında bilinen adreslerinde bulunamadığı, alışlarının büyük bölümünün sahte faturalarla belgelendirildiği, dolayısıyla bu şirketin düzenlediği faturaların gerçek bir alım satıma dayanmadığı yolundaki rapora dayanılarak yapılan tarhiyata karşı açılan dava rapordaki tespitler yeterli görülerek reddedilmiştir. Ancak, bu firma ile ilgili tespitlerin alışlarına dayandırılması ve davacı tarafından ödemelerin büyük bölümünün müşteri çekleriyle veya internet üzerinden banka havalesi yoluyla yapılmış olması hususları da dikkate alındığında, davacının katma değer vergisi indiriminde kullandığı faturaların gerçek mal alışlarına ilişkin olduğu anlaşılmaktadır.

Dolayısıyla, davacıya fatura düzenleyen firma hakkındaki raporun vergilendirme açısından yeterli bulunarak tarhiyata karşı açılan davayı reddeden mahkeme kararında hukuka uyarlık görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin kabulüyle (…) Vergi Mahkemesinin kararının bozulmasına, oybirliğiyle karar verildi.